Wednesday, March 12, 2014

පොඩි පුතා


ලොකු පුතේ......අනේ ලොකු පුතේ........බලාපන් ලොකුපුතේ

ඒයි ....අන්න අම්මද කොහෙද ? ඒයි ...නැගිටින්න අනේ ......

මම උඩ විසිවී ඇහැරුනේ අම්මගේ සද්දයට නොව ..මීනා කොසුමිටේ අග්ගිස්සෙන් ඇන්න පාරට බව මට මතක්වුනේ ..දුවගෙන ගොස් දොර අරින්කම්ම පශ්චාත් භාගට රිදුම් දෙන්නට වූ බැවින් සහ අම්මගේ හඬ ඇසෙන්නට වූයේ ඊටත් ටික වෙලාවකට පස්සේ බැවිනි.

දොර අරින්න්ටත් පෙරම දොර තල්ලු කරගෙන් ගේ ඇතුලට පැනපු අම්මා  ගමන් මාව බදාගෙන හඩන්නට විය ....

"අනේ ලොකු පුතේ ...උඹේයි ,මගෙයි ආත්මගෞරවේ ඉවරයි ..ඉවරෙටම ඉවරයි ....බලාපන් මේ මල්ලි කොරන්ට හදන වැඩ......තාත්තා හිටියනම් මොනවයින් මොනවා වෙයිද ..අපි නම්බුකාර විදිහට ජීවත් වෙච්ච මිනිස්සු නේද ලොකු පුතේ ..."

"හරි අම්මේ ඉතින් මොකද ඒ පාර .......මිනිහා අර ඩොරින් එක්ක පැනලා ගිහින්වත්ද.... .."

නෑ පුතේ එහෙම දෙයක් නෙවෙයි ......"

"එහෙනං....?

මිනිහා රස්සාවකට යන්ට හදනවා .........මං ඒක එපා කියපුවාම තව තව රස්සා වගයක් ගැන කියනවා ඒ එකක්වත් අදකාලේ වැදගත් මිනිහෙකුට කරන්ට පුළුවන් රස්සාද?

හප්පේ මං හිතුවේ මිනියක්වත් මරලා කියලා ..දැන් මොනවද ඔය රස්සා ......

වටපිට බලපු අම්මා මගේ කන දිහාට ලන්වුනේ රහසක් කියන්ට වගේ ..ඒත් ඒ සැනින්ම අම්ම අහකට වුනා ..මම පිටිපස්ස හැරිලා බලද්දී දැක්කා මීනා කොස්සත් අතේ තියන් දොර ලඟින් මෑත් වෙනවා ....

කනටම ලං වෙච්ච අම්මා ....."පොලීසියට" ....කියලා කිව්වේ හරියට මහා අපරාධයක් කරපු කෙනෙක් ගැන කියනවා වගේ ..

ආ ඉතින් හොඳයිනේ ......කොච්චර දෙයක්ද? මට එක කියවුනේ වැටේ කේස් එකට ඊයෙත් නලින් කාරයා මාත් එක්ක පැටලෙන්ට ආපුනිසා .."දෙන්නම් සබ්බුව මලයා පොලිසියට ගියාම " ඒක හිතෙන හිතුවත් පිටකරේ නැත්තේ අම්මගේ ප්‍රතිචාරේ කොහොම වෙයිද දන්නේ නැතිනිසා ..

දැන් ඔය පොලිසියට ගියාම මූට ඔය එක එකා එක්ක ආයුධ හංගලා තියෙන තැන් බලන්ට යන්ට හැංගිමුත්තන් කොරන්ට යන්ට වෙයිද ලොකුපුතේ ,,

"ම්ම්ම් ඔව් සමහරවිට ..."

"එතකොට සමහරවිට ඕකට SI පට්ටමක් ලබෙන්ටත් බැරිකමක් නෑ නේද?"

"ඔව් ලැබෙයි ..."

"දෙයියනේ එතකොට සල්ලිකාර ගෑණියෙක් එක්ක අහිහොන්දයිකම් පවත්තලා ඕකව මරලා දායිවත්ද ?"

"නෑ ...ඉතිං..........මේ ....හැමෝම එහෙම නෑනේ ........මේ....."

එතකොට කවදා හරි ඕකා O.I.C. කෙනෙක් වෙයිද ..."

"ඔව් වෙයි වෙයි .....අනිවා ..."

"එතකොට ඌ පොලිසිය ඇතුලෙම කුඩු විකුනයිද පුතේ ...."

"අප්පට සිරි ........නෑ....."

"එතකොට ඕකා කවදාහරි පොලිස් මාධ්‍ය ප්‍රකාශක වෙයිද .....'

"ඔව් වෙන්නත්පුළුවන් ........ඒ කතාව කියනකොට මට පොඩි ආඩම්බරයකුත් ආවා ..."

"විනාසයි විනාසයි ......."

":ඇයි අම්මේ ..........?

"ඇයි අහන්නේ බොල ඕලමොට්ටලයෝ උඹට තේරෙන්නේ නැද්ද ...ඔතනට ගිහින් ඕකා මුළු රටක් ඉස්සරහ කෙබර ඇදබානකොට මුළු රටේම මිනිස්සු බනින්නේ ඌට නෙවෙයි බොල මට ....මේ හතර පෝයට සිල් ගන්න මට  ඕකා නිසා මුළු රටේම මිනිස්සුන්ගෙන් බැනුම් අහුවැකිද?

ඉත්න් මම ඒ රස්සාවට අකමැති වුනාම ඌ කියනවා ඌ කොහොම හරි ගුරුපත්වීමක් ගන්නවලු....

" කොච්චර හොඳද....?"

"දැන් ඔය ගුරු පත්වීම හම්බවුනාම දුෂ්කර සේවේ ඉන්න වෙයිදපුතේ ?"

"ඔව් අඩු ගානේ අවුරුදු පහක්වත් ..."

"ඉතින් එතකොට ඒ කාලේ ඕකා දඩමස් විකුනයිද?.."

"අනේ මන්දා ,,අම්මේ ....."

"මූ ඉස්කෝලේ විනය පාලක තනතුරට පත් කරයිද?

"ඔව් එහෙම වෙන්නත් පුළුවන් '

"එතකොට එක්කෝ මූ කොල්ලෙක්ගේ කනපලයි, නැත්තම් ගවුම් වාටි ලිහලා ඉස්කෝලේ ඉස්සරහ දනගහගෙන ඉන්න වෙයිද.....අනේ දෙයියනේ .."

"හරි ඉතිං ...විනය ඕනේ නෑනේ තව දේවල් තියෙන්නේ ගුරුවරයෙක් වුනාම..."

" මොනවද අමතර පංතිද?  නෑ නෑ ඕනේ නෑ ඊට පස්සේ ප්‍රශ්න පත්තර උස්සලා කියලා හිරේ ලගින්න වෙයි "

"මේ ලොකු පුතේ ..."

"ම්ම්.."

"කවදා හරි ඕකා ප්‍රින්සිපල් කෙනෙක් වෙයිද .."

"ඔව් ඉතින් වෙයිනෙ "

"අනේ අම්මේ ... එපා ...එක්කෝ මූ කුණුහරුපෙන් බැනලා කෙල්ලෝ කොල්ලෝ බෙල්ලේ වැල දාගනියි ,නැත්තම් ළමයෙක් ඉස්කෝලෙට දාගන්ට කියලා කාගේ හරි ගෑනු ගැටෙකට අහුවෙලා පරම්පරාවේම නම්බුව කයි ...එක්කෝ පගාවක් ගත්තා කියලා පොලිසි ගානේ ලගින්ට වෙයි .....ඔය මොකක්වත් නැත්තං කොල්ලෙක් ඔපිසියට පැනලා මුගේ කොන්ද කැඩෙනකම් ගහයි ...
ඕනේ නෑ ඕනේ නෑ......."

ඊට වඩා හොඳයි හමුදාවට යන එක මොකද ප්‍රින්සිපල් කෙනෙක් වුනත් අන්තිමේ ඉතින් වෙන්නේ හමුදා කාරයෙක් වෙන එකනේ ...හමුදාවට ගියානම් එකක් ..මෙහෙම ගියාම වෙන්නේ වෙඩි  තියන්ට තියා රතිඤඤාවක් වත් පත්තු කොරන්ට බැරි කොර්නෙල් කෙනෙක් වෙන්ට නේ

අම්මේ ...අම්මේ.........

ඇතින් කෑ ගහමින් මල්ලි මතුවෙනකොටම මගේ බඩ පපුව පත්තුවෙලා ගියේ  මූ ඒ ගමන මොන හරුපයක් කියලා අම්මව තව අවුස්සා ගනියිද කියලා

"අම්මේ අම්මේ ..හාහ් හාහ් හාහ් .."

"අනේ ඉතින් හති දාලා ඉවරවෙලා කියහන් පොඩි පුතේ ....."

අම්මේ ..අම්මේ ...ලොකු අයියේ ...ඔන්න මමං ඔය රස්සා එකකටවත් යන්නේ නෑ.......මට අලුත් රස්සාවක් හම්බවුනා ......."

"මොකක්ක්ද පොඩ්ඩෝ ......'?

"මේ බලන්න ....මල්ලි අතේ තියාගෙන හිටපු කොලේ දිග ඇරලා අම්මටයි මටයි පෙන්නුවා ...

"ශ්‍රී ලාංකීය පප්‍රජාතාන්ත්‍රික සමාජවාදී ජනරජයේ "අළුගෝසු "තනතුර ....."

මේක දැකපු අම්මාගේ ඇස් දෙකට කඳුළු පිරුනා ...එත් බලද්දී ඒ සතුටු කඳුළු

"මගේ පොඩි පුතේ ...මම දැනගෙන හිටියා කවදා හරි උඹ කුරා කුහුඹුවෙකුටවත් වරදක් වෙන්නේ නැති රසාවක් තෝරා ගන්න බව උඹට දෙයියන්ගේම පිහිටයි "
.
.
.
.

ගිය අලුගෝසුවා නොආවොත් වෙනත් අයෙක්‌ ගන්නවා- බන්ධනාගාර දෙපාර්තමේන්තුව



Sunday, March 2, 2014

අවසන් සක්මන




හැම සම්බන්ධයකම අවසාන හමුවීම් බොහෝවිට ඉතාම හැඟුම්බරයි .සමහරවිට දරුවන් දෙමව්පියන්ගෙන් වෙන්වෙනවා ,සැමියා බිරිඳගෙන් වෙන්වෙනවා , සිසුන් ගුරුවරුන්ගෙන්,සේවකයා ප්‍රධානියාගෙන්,ආයතනයෙන්, මිතුරු පිරිසෙන් වෙන්වෙනවා

ඇතැම් වෙන්වීම තාවකාලික් වුනත් සදාකාලික තරමටම හදවත් හැඟුම්බර කරවනවා .

ලෝකය ගම්මානයක් බවට පත්වෙලා තිබෙන ,තාක්ෂනය ඉතාම දියුණු මේ යුගයේ සදාකාලික් වෙන්වීම් යනුවෙන් යමක් නොමැති බවට කෙනෙකුට තර්ක කරන්නට පුළුවන් .කෙනෙකුට තවත් කෙනෙකු හා තමුන්ට රිසි ලෙස සම්බන්ධ විය හැකි තරමට අද තාක්ෂණික මෙවලම් අද වනවිට පවතිනවා .

එහෙත් ඒ කිසිවකින් හදවතේ ජනිත වන හැඟුම් ඒ ආකාරයෙන්ම ජනිත් කරන්නට සමත් වේද?

පෙම්වතෙකුට පෙම්වන්තියකට කාලය යනු කොතරම් තිබුනත් මදිවෙන එකම දේ වන්නට පුළුවන්. තම ප්‍රේමවන්තයා හෝ ප්‍රේමවන්තිය සමග තුරුළු වී ගතකරන සෑම හෝරාවක්ම විනාඩි කිහිපයක් ලෙස දැනෙන්නේ ඇයි.....?

යම් යම් බාහිර හේතූන් නිසා පෙම්වතෙකුට පෙම්වතියකට වෙන්වී යන්නට සිදුවුනොත් ...? ඒ වෙන්වීයන මොහොතේ ඇති හැඟුම්බර බව වටහාගත හැකිද? ඒ අවසාන සැන්දෑව කොතරම් නම් කෙටි විය හැකිද?
 ඒ අවසන් මොහොත මේ විශ්වයේ වේගයෙන්ම ගතවුණු මොහොත ලෙස ඔවුන්ට දැනෙන්නට පිළිවන.

අවසාන සැදෑ සක්මන 
නොදැනීම ගෙවුණු ඉක්මන 
දැන් නික්ම යන්න කාලය අපි අපෙන් 
යලි හදාගන්න බැරිවුණු සිත් අරන්

වෙන්වී ගියත් හුරුපුරුදු ගහකොළ,මල්, මංමාවත් දකින දකිනා වාරයක් පාසා ඒ සොඳුරු මතකයන් ..හදවත් අඳුරු කරනවා ,,කුමන හේතුවක් උදෙසා වෙන් වූවද එහි දුක දැනෙන්නේ වෙන්වූවන්ට පමණි. ලෝකයට කාලයක් ගතවනවිට මේ සියල්ල අමතකව යයි.එත් අපට..?

අප සිනා සැලූ තැන්වල ගස් වැල්
මල් වරා හිඳීවිද අප එනකන් 
නැති වුනේ අපට අප මිස 
මේ ලොවට නොමැත එහි දුක 
නාඩන්න ඉතින් නොසලා කඳුළැල් 

කෙසේ අවසනදී අහිමිවූවන්ට පමණක් දුක උරුම කර තියා කාලය සුපුරුදු ලෙස ගලා යයි. ස්වභාව දහම සුපුරුදු ලෙස පවතියි...

අප දෙපා සැලූ වෙරළේ රළ වැල් 
කැටි ගැසී රැඳේවිද අප එනකල් 
නැතිවුනේ අපට අපමය  
කාලය යයි අප පසුකර  
නාඩන්න ඉතින් නොසලා කඳුළැල් 

හමුවීමක් නොමැති නම්  වෙන්වීමක් නොමැත ....හමුවූ සැවොම වෙන්වී යායුතුය ...ආවොත් යා යුතුය ...නොගොහින් යලි එන්නට බැරිය....


අවසාන සැදෑ සක්මන 
නොදැනීම ගෙවුණු ඉක්මන 
දැන් නික්ම යන්න කාලය අපි අපෙන් 
යලි හදාගන්න බැරිවුණු සිත් අරන්

අප සිනා සැලූ තැන්වල ගස් වැල්
මල් වරා හිඳීවිද අප එනකන් 
නැති වුනේ අපට අප මිස 
මේ ලොවට නොමැත එහි දුක 
නාඩන්න ඉතින් නොසලා කඳුළැල් 

අවසාන සැදෑ සක්මන............... 

අප දෙපා සැලූ වෙරළේ රළ වැල් 
කැටි ගැසී රැඳේවිද අප එනකල් 
නැතිවුනේ අපට අපමය  
කාලය යයි අප පසුකර  
නාඩන්න ඉතින් නොසලා කඳුළැල්  


Singer : Somathilaka Jayamaha
Lyrics : Ravi Siriwardana
Music : Rohana Weerasinghe